Zaim Muzaferija
Počeci glumačkog rada Zaima Muzaferije sežu još u gimnazijske dane kada je radio kao “šaptač˝. Kasnije se opredijelio za režiju i režirao oko osamdeset pozorišnih komada u amaterskom pozorištu u rodnom Visokom, a kao epizodista i tumač karakternih uloga, igrao je u preko stotinu filmskih i televizijskih projekata.
Prvu profesionalnu ulogu ostvario je 1961. godine u filmu Veljka Bulajića “Uzavreli grad”. Za tu ulogu nagrađen je specijalnom nagradom na filmskom festivalu u Puli.
Zbog u početku nesigurnog i nedovoljno plaćenog glumačkog posla, Muzaferija je studirao njemački i francuski jezik pa je jedno vrijeme radio kao profesor. Kao profesor njemačkog jezika i otišao je u penziju 1989. godine, a često je isticao da ta profesija nikada nije trpjela zbog glume i kada god bi trebao ići na snimanje ili predstavu, pronalazio je zamjenu kako bi se časovi redovno održavali.
“To je bilo moje glavno zanimanje i moj hljeb. Nije kakav, zna se, prosvjeta nikad nije plaćena prema onome koliko se od nje očekuje da odgaja buduće naše predsjednike i generale. To sam radio uporedo sa filmom, ali ja nikada nisam dozvolio da se zbog mog odsustva iz škole izgubi ma i jedan čas. Uvijek bih našao zamjenu koju bih sam platio. To s ponosom govorim, da nisam izgubio ni jedan čas u čitavom tom periodu od tih dvadesetak godina koliko sam bio profesor”, ispričao je Muzaferija tokom jednog razgovora Nisvetu Džanki koji je tekst objavio u Danima.
Posebno zanimljive glumačke kreacije ostvario je u pozorišnim predstavama na profesionalnim scenama širom Bosne i Hercegovine, kao što su one u tri “Hasanaginice” Alije Isakovića, Mustafe Nadarevića i Nijaza Alispahića, zatim u “Dervišu i smrti” Meše Selimovića – u režiji Nijaza Alispahića, te u “Hamdibegu” Harisa Silajdžića i “Šehidu” Zilhada Ključanina.
60 godina umjetničkog rada obilježio je nastupajući u pozorišnoj predstavi svog sina Jesenka Muzaferije “1001 bošnjački dan”.
Osim glumom Muzaferija se bavio i pisanjem poezije. Tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu pisao je dnevnik i poeme o ratu koje je recitovao širom svijeta, u Londonu, Milanu, Amsterdamu, Nürnbergu, te istovremeno pomagao na razne načine borcima ARBiH u i oko Visokog.
Tačno 5. novembra 2003. godine Zaim Muzaferija je umro u krugu svoje porodice u Visokom. U Visokom se upravo od te 2003. godine redovno održava manifestacija “Dani Zaima Muzaferije” gdje bivaju organizirane promocije kataloga, razne izložbe, pozorišne predstave, kao i okrugli stolovi te premijere najnovijih filmskih uradaka u Visokom.
Počeci glumačkog rada Zaima Muzaferije sežu još u gimnazijske dane kada je radio kao “šaptač˝. Kasnije se opredijelio za režiju i režirao oko osamdeset pozorišnih komada u amaterskom pozorištu u rodnom Visokom, a kao epizodista i tumač karakternih uloga, igrao je u preko stotinu filmskih i televizijskih projekata.
Prvu profesionalnu ulogu ostvario je 1961. godine u filmu Veljka Bulajića “Uzavreli grad”. Za tu ulogu nagrađen je specijalnom nagradom na filmskom festivalu u Puli.
Zbog u početku nesigurnog i nedovoljno plaćenog glumačkog posla, Muzaferija je studirao njemački i francuski jezik pa je jedno vrijeme radio kao profesor. Kao profesor njemačkog jezika i otišao je u penziju 1989. godine, a često je isticao da ta profesija nikada nije trpjela zbog glume i kada god bi trebao ići na snimanje ili predstavu, pronalazio je zamjenu kako bi se časovi redovno održavali.
“To je bilo moje glavno zanimanje i moj hljeb. Nije kakav, zna se, prosvjeta nikad nije plaćena prema onome koliko se od nje očekuje da odgaja buduće naše predsjednike i generale. To sam radio uporedo sa filmom, ali ja nikada nisam dozvolio da se zbog mog odsustva iz škole izgubi ma i jedan čas. Uvijek bih našao zamjenu koju bih sam platio. To s ponosom govorim, da nisam izgubio ni jedan čas u čitavom tom periodu od tih dvadesetak godina koliko sam bio profesor”, ispričao je Muzaferija tokom jednog razgovora Nisvetu Džanki koji je tekst objavio u Danima.
Posebno zanimljive glumačke kreacije ostvario je u pozorišnim predstavama na profesionalnim scenama širom Bosne i Hercegovine, kao što su one u tri “Hasanaginice” Alije Isakovića, Mustafe Nadarevića i Nijaza Alispahića, zatim u “Dervišu i smrti” Meše Selimovića – u režiji Nijaza Alispahića, te u “Hamdibegu” Harisa Silajdžića i “Šehidu” Zilhada Ključanina.
60 godina umjetničkog rada obilježio je nastupajući u pozorišnoj predstavi svog sina Jesenka Muzaferije “1001 bošnjački dan”.
Osim glumom Muzaferija se bavio i pisanjem poezije. Tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu pisao je dnevnik i poeme o ratu koje je recitovao širom svijeta, u Londonu, Milanu, Amsterdamu, Nürnbergu, te istovremeno pomagao na razne načine borcima ARBiH u i oko Visokog.
Tačno 5. novembra 2003. godine Zaim Muzaferija je umro u krugu svoje porodice u Visokom. U Visokom se upravo od te 2003. godine redovno održava manifestacija “Dani Zaima Muzaferije” gdje bivaju organizirane promocije kataloga, razne izložbe, pozorišne predstave, kao i okrugli stolovi te premijere najnovijih filmskih uradaka u Visokom.
